Dank aan Esther, van wie ik dit verhaal mag delen om aan anderen te laten lezen hoe zo’n sessie SingInsideOut en muziektherapie werkt. Zij schrijft:
“Het begon voor mij tijdens een gesprek (tijdens de mentoropleiding) met Jentien Keijzer. Zij wees me op het pad van stembevrijding. Ik zette die stap en zo vond ik Anna Liem (muziektherapeut en stembevrijder), heel dicht bij mij in de buurt, in Bergen op Zoom.
Ik was nieuwsgierig en vond het spannend tegelijk. Wat zou er gebeuren, wat “moest “ ik gaan doen. En hoe het was? In 1 woord : magisch !
Anna heeft de gave om je meteen op je gemak te stellen, de veiligheid te bieden om je stem te laten horen en het proces aan te gaan. En de nawerking is zo mogelijk nog mooier, het werkt door in je leven zonder er over na te hoeven denken.
Een aanrader voor iedereen die wil weten welke muziek er in je huist.
Zij heeft het in mijn ogen ook heel mooi verwoord en daarom wil ik het graag delen, te lezen voor iedereen die wil weten hoe het bij mij werkt.”
Welk woord komt in je op?
We starten met ‘landen’ in de ruimte middels een bodyscan. Ik vraag haar een woord te laten opkomen: “rust.” Zegt ze.
Vervolgens vraag ik haar klank te geven aan dat wat ze nu vanbinnen voelt. “Laat maar opkomen wat er opkomt en mogelijk speel of zing ik mee.” Hoor ik mijzelf zeggen.
Nadat het een tijdje stil blijft, pak ik de gitaar op. Ik speel enkel de lage E snaar. De zachte toon krijgt iets meer ritme en dan komen er nog wat snaren bij. Ik begin er zachtjes bij te neuriën. Vervolgens zeg, zing en fluister ik afwisselend het woord ‘rust’.
Muzikale uitnodiging
Zo probeer ik haar muzikaal ruimte te bieden om mee te spelen. Ik probeer haar zingend uit te nodigen door haar woord te gebruiken. Maar zij blijft met haar ogen dicht, rustig zitten. Ademhaling lijkt diep te zijn. Ze lijkt te luisteren.
Ik besef me plots dat ikzelf wil dat zij mee gaat zingen. Maar wacht even, er hoeft natuurlijk niets, er wil misschien niets. En als ik daarin zelf kan zakken en zijn, mijzelf voelend, en vanuit daar zingend, en mijzelf overgevend aan het moment, rollen plots de tranen over de wangen van Esther. Ergens resoneren we met elkaar. Ik blijf doorspelen. En tegelijkertijd hoef ik niets van mijzelf en hoeft Esther ook niets (van mij). Ze staat zichzelf toe niets te hoeven.
‘Ik ben hier’
Ik vocaliseer en zing haar thema’s: ‘ik ben hier’ ‘hier ben ik’. En ik haal haar tekening van vorige week voor mijn geest: een cirkel met daarin een hart en het woord ‘ik’. Met allemaal lijntjes rondom de cirkel naar buiten getekend met ook daar overal ‘ik’. Haar thema is gerichtheid op anderen, daarbij zichzelf kwijtrakend. Ze omschrijft het als een soort vervreemd raken van zichzelf en vervolgens ‘nep’ overkomend.
Maar nu… In dit moment lijkt zij helemaal bij zichzelf. Met haar ogen dicht. In rust. En toch ook bij het moment: de muziek toelatend en haar sensaties en emoties toelatend. Ik voel een vredige stilte, door de muziek heen. Een moment waar alles goed is. Waar alles ertoe doet. Eenvoudig en moeiteloos. Veilig.
Ik kom als vanzelf tot een eind aan mijn improvisatie. En Esther had al een paar keer haar ogen geopend en mij vol aangekeken, het contact vasthoudend. Zie ik daar een andere Esther zitten dan de afgelopen 2 sessies? Deze Esther komt licht over. Met vertrouwen, dichtbij zichzelf. Ze blijft stil, maar maakt een Namasté gebaar, wat ik interpreteer als een ‘dankjewel’. Ik wijs non-verbaal vragend naar het lege blad en de pen. Ze pakt na enige aarzeling de pen op en schrijft: “ik ben hier.” En voegt er dan aan toe: “en ik ben ook daar. En dat is goed.”
Vrijheid
“…en nu gaan we spelen” zegt ze. En hop ze staat op en ik zet een opgewekt slagje in op de gitaar. We dansen samen en laten alle energie eruit komen. Ze zingt nog steeds niet, maar beweegt en maakt contact op een non-verbale en non-vocale manier. We lachen tijdens en na het spelen. Wat een vrijheid.
Ik kruip achter de piano en vraag haar wat ze voelt in haar lichaam. Het voelt stevig, geaard en in verbinding met alles. Ze legt haar handen op haar onderbuik. Ik vraag haar of ze vanuit daar wil klinken met haar stem. Er ontstaat een zachte improvisatie. Neuriënd, zingend, en verwondert zingt ze zachtjes: “wat zijn we zacht”. Ik voel warmte en fijnheid. Muzikale holding. Een muzikale bedding waarop we vrij expressie kunnen geven aan wat er leeft in het moment.
Herinnering
Ze herinnert zich dit gevoel van vroeger als kind: het leven gewoon door zich heen laten glijden. In verbinding daarmee, en daarmee in verbinding met de wereld.
Deze sessie komt aan z’n eind. En ik voel dat het rond is. Ik vraag haar of het kloppend is om nog meer sessies te doen of dat we klaar zijn? Zonder twijfel zegt Esther: we zijn klaar. Nog voor ik kon zeggen dat ze de afgesproken 5 sessies dan niet volledig hoeft te betalen, stelt zij voor dat zij de overige 3 sessies wil betalen voor iemand die dit niet kan betalen. “dit wil ik doorgeven” zegt ze.
Ik kan alleen maar voelen en laten horen vanuit een diepe ademteug:
Wauw…
Lees hier een ander voorbeeld van een 1 op 1 sessie muziektherapie en SingInsideOut
Zelf ervaren hoe een individuele muziektherapie en SingInsideOut sessie werkt? Mail naar anna@annaliem.nl of lees er hier eerst meer over.
Wist je dat je ook SingInsideOut workshops in groep kunt volgen?