2016 – Zingen kan heel eng zijn, maar ook zo bevrijdend. Dit heb ik altijd al gevoeld, geloofd en geweten, maar nooit zo kunnen formuleren, tot ik de workshop van Jan Kortie volgde (daarover een uitgebreide uitwijding in Eigenwijsje #1).
Tijdens het maken van muziek heb ik vaak dubbele gevoelens en gedachten ervaren: ik wilde dat het resultaat goed is én ik wilde genieten. Soms was ik zo gefocust op het resultaat, dat ik totaal niet meer kon genieten. Terwijl als ik het resultaat los durfde te laten, kon ik wél genieten, en frappant genoeg werd dan het resultaat het mooiste..!
Bij Jan Kortie werd die paradox concreet, waardoor ik er nu woorden aan kan geven. En sindsdien (2011) probeer ik het plezier te vinden in mij als ik muziek maak en luister ik met verwondering naar dat wat tot stand komt. Ik voel mij vrijer in de muziek, kan gemakkelijker aansluiten en afstemmen op mijn cliënten en hen muzikaal uitnodigen tot muziek maken. Het levert mooie momenten op: vreugde, verwondering en acceptatie…
Maar juist omdat ik zelf die tweestrijd heb ervaren, vind ik het lastig om cliënten te vragen te zingen. Ik ben bang voor de vooroordelen die zij zelf zullen hebben. De vooroordelen die ik bij mijzelf wel kan loslaten, maar waarvan ik al van te voren inschatte dat dat een enorme klus zou zijn voor de mensen aan wie ik het zou vragen. Zingen is jezelf blootgeven, het doet appel op een directe kwetsbare opstelling. Met een instrument kun je je nog enigszins verschuilen. Maar zie je wat ik nu schrijf? Toen ik hierop reflecteerde zag ik plots de overeenkomst tussen het niet durven vragen aan mensen om te zingen maar het wel willen delen, en mijn eigen tweestrijd die ik in de muziek ervoer. Ik kon de mogelijke, door mijzelf van te voren ingevulde, reactie van de cliënten niet loslaten. Na dit besef ben ik dit afgelopen maand wél gaan doen. Ik ben in mijn eigen kwetsbaarheid gaan staan, heb moed bij elkaar geschraapt en cliënten gevraagd of zij (samen) willen zingen, van binnen naar buiten. Hen meenemen en begeleiden in het proces van zingen van binnen naar buiten vond en vind ik super spannend. Het grappige is dat het eigenlijk alleen maar werkt, als ik zelf op dat moment van binnen naar buiten durf te gaan. Dan pas komt de boodschap aan en kunnen mensen hierdoor geïnspireerd raken en de bereidheid vinden om zich open te stellen en tot zingen te komen. Om het mijzelf iets gemakkelijker te maken heb ik de verschillende manieren van zingen op papier gezet, als houvast voor mijzelf, en als mogelijkheid het op die manier van te voren te delen met de cliënt. Graag deel ik het nu hier:
Zingen
Zingen kan heel eng zijn, maar ook zo bevrijdend. Als er bereidheid en openheid is, kan je veel bereiken. Durf je de controle los te laten? Durf je van binnen naar buiten te zingen? Durf je op een andere manier te zingen? Is het wel veilig om te zingen? Durf je die comfortzone te verlaten? Je durft toch ook te praten? Durf je jezelf er te laten zijn? Durf je een ander er te laten zijn? Zingen is vergelijkbaar met heel veel aspecten van het leven. Er zijn zogezegd twee manieren van zingen.
Zingen van buiten naar binnen
is zingen om het resultaat. En dat resultaat brengt heel wat oordelen met zich mee. Goede oordelen, slechte oordelen, vooroordelen en na-oordelen. Wel of geen goede techniek. Wel of niet mooi. Wat vind ik er zelf van? Wat zal een ander er van vinden? Ik kan het niet. Ik zing lelijk. Ik ga al helemaal niet alléén zingen in het bijzijn van anderen. Ik wil weg. Ik wil er niet zijn. Ik kan maar beter mijn mond houden. Straks lachen ze me uit…
Kortom: Het geeft heel veel ruimte voor angst. De drempel om überhaupt tot zingen te kunnen komen.
Zingen van binnen naar buiten
is zingen vanuit je gevoel, vanuit je kern, vanuit je hart, vanuit je ziel. Hoe je het ook wil noemen. Het is zingen met dat wat zich aandient. Het is zingen, vrij van oordelen, ruimte geven aan jezelf, aan jouw stem, om klank te maken en de klank de ruimte in te laten gaan. Het is loslaten, laten zijn, voelen, en het voelen verklanken. Het is verwonderen en nieuwsgierig zijn naar dat wat zich ontplooien zal. Zingen is oriënteren, in het nu zijn, bewust-zijn, het is overgave en waarnemen wat leeft in jou en wat je naar buiten mag laten komen.
Zingen vergt maar 1 ding: moed.
Van binnen naar buiten mag alles er zijn.
Jij bent oke. Ik ben oke.
Alles is oke.
Alles is.
Jij bent, ik ben,
onze stemmen zijn.
Zullen we zijn?
Zullen we zingen?